چرا عسل فاسد نمي شود ؟ اين سوالي است که بسيار زياد به آن بر مي خوريم. در مجلات و تلويزيون بيان مي شود که عسل خوراکي است که فاسد يا خراب نمي شود. اما آيا حقيقت دارد؟ آيا واقعا عسل تا ابد سالم مي ماند؟
در بيشتر مواقع، بله. عسل هيچ گاه فاسد نمي شود. اين خاصيت عسل طبيعي است که از پرورش ميکروب ها و ديگر عوامل فاسد کننده و آلوده جلوگيري نمايد. تا وقتي که اين خواص خنثي نشوند، عمر مفيد عسل ارگانيک و طبيعي نامحدود است.
عسل تنها ماده غذايي است که هدف طبيعي از درست کردنش ذخيره سازي آن است. به اين دليل که زنبورها بايد در زمستان که گياهان گل نمي دهند نيز غذا بخورند، حرکت تکاملي آن ها اين بود که منبع غذايي درست کنند که چندين ماه دوام بياورد و فاسد نشود.
آن ها به ماده اي فاسد نشدني و مغذي احتياج داشتند که همان عسل بود. البته زنبورها در توليد آن کمي زياده روي کردند و خوراکي درست کردند که براي صدها سال و حتي بيشتر هم فاسد نمي شود. هيچ منبع غذايي ديگري به اين روش توليد نشده است.
عسل طبيعي يک ماده اسيدي با PH حدود 4 مي باشد. اسيدهاي مانند اسيد اگزاليک و اسيد فرميک در عسل وجود دارند و باعث عدم فساد پذيري عسل طبيعي مي شوند. اسيد غالب موجود در عسل طبيعي اسيد گلويک مي باشد. شکم زنبورها حاوي آنزيم اکسيداسيون گلوکز مي باشد که هنگام استخراج شهد به آن اضافه مي شود. مخلوط اين آنزيم و شهد عسل باعث ايجاد اسيد گلويک و پرواکسيد هيدروژن مي شود. همچنين پرواکسيد هيدروژن مانند سد دفاعي در برابر هر ميکروبي عمل مي کند.
عسل علاوه بر داشتن pH پايين ، آب و رطوبت کمي نيز دارد و پر از قند است. اين عوامل به خشک کردن باکتري هايي که سعي در رشد کردن در عسل دارند کمک مي کند. هر باکتري اي که به درون عسل راه يابد تمام آب آن به لطف اسموز بيرون کشيده مي شود و درنتيجه مي ميرد.
مقادير قند زياد موجود در عسل و کمبود آب در آن، عسل را به محلولي هايپرتونيک ( پرفشار / اشباع ) تبديل مي کند. در حالي که باکتري ها و موجودات زنده ديگر هم هايپرتونيک هستند. وقتي اين دو را باهم قاطي کنيم يکدست مي شوند، يعني چون مقدار بسيار زيادي قند و عسل در مقايسه با حجم باکتري داريم آب آن توسط عسل بيرون کشيده شده و در تمام محلول پخش مي شود ( به اين فرآيند يکدست سازي و پخش ، اسموز مي گويند ) و اثري از باکتري نمي ماند.
البته با اينکه عسل ماندگاري نامحدودي دارد ، به اين نکته مهم هم بايد توجه شود که هر گونه اشتباهي در فرآوري يا بسته بندي آن مي تواند منجر به فساد آن شود.
با اينکه خيلي از عوامل توسط خواص ضد ميکروبي عسل از بين مي روند، مخمرهاي اُسموفيلي مي توانند از هرگونه اشکال و نقص بهره گرفته و رشد کنند. اگر قند درون عسل تخمير شود، مقادير کوچکي از الکل و دي اکسيد کربن به وجود مي آورد. وقتي چنين اتفاقي بيفتد، محيطي تا حد کمي مساعد براي رشد اين مخمرهاي اُسموفيلي ( که بسيار نادر هستند ) درست مي کند.
هيچ يک از اين مخمرهاي باکتريايي براي بدن فردي که سيستم ايمني سالمي دارد خطرناک نيستند، با اين حال ممکن است در افرادي که سيستم ايمني آنها ضعيف شده عفونت هايي را به وجود آورند. مشکل اصلي که مي تواند پيش بيايد اين است که اين مخمرها ميزان زيادي مواد غذايي ذخيره شده را از بين ببرند.
عسل تنها خوراکي اي نيست که عمر مفيد نامحدودي دارد، شکري که در خانه ها نگهداري مي کنيد هم تا زماني که خشک نگه داشته شود، از فاسد شدن در امان است. شکر آنقدر در کشتن باکتري ها موثر است که در گذشته به عنوان مرهم روي زخم از آن استفاده مي شد.
اين خاصيت قند موجود در عسل به علاوه خاصيت هاي ضد باکتري ويژه خود عسل به پايداري آن کمک مي کند و در هنگام ضرورت مي توان از کمي عسل براي پوشاندن زخم ها و خراش هاي جزئي استفاده کرد.
شهد، شيره و شربت هاي اشباع شده شکري ديگر نيز اگر درست فرآوري شده باشند مي توانند عمر مفيد نامحدودي داشته باشند. بسياري از روغن هاي خوراکي، دانه هاي خردل و نشاسته هم پايداري نامحدود دارند. هرچند خيلي از مواد کنسرو شده هم مدت زمان زيادي دوام مي آورند، با اين حال طعم و ارزش غذايي شان با گذشت زمان از بين مي رود.
عسل طبيعي را در حالت منحصر به فرد آن مي توان عسل محسوب کرد چون توسط زنبورها درست شده است. متضاد عسل طبيعي، عسل مصنوعي است که در حال حاضر درباره آن هيچ بحثي نداريم. همچنين ممکن است به عسل افزودني هايي بزنند که آن را از حالت طبيعي اش خارج کند.
« ارگانيک » اصطلاحي است که براي توصيف روش پرورش يا توليد محصول بکار برده مي شود. عسل طبيعي مي تواند براساس آئين نامه وزارت کشاورزي، هم ارگانيک و هم غير ارگانيک محسوب شود.
در بيشتر مواقع هنگامي که عسل از محل اصلي يعني کندو گرفته مي شود ارگانيک است. براي اين که خوراکي ارگانيک محسوب شود بايد:
عسل ارگانيک عسلي است که در تمامي مراحل توليد و فرآوري آن ، از هيچ نوع ماده سمي ، شيميايي و آنتي بيوتيکي استفاده نشده باشد يعني زنبوردار هيچ نوع ماده اي براي عمل آوري عسل به زنبوران عسل نخورانده باشد و حتي از آفت کش ها و مکمل ها هم براي مبارزه با بيماري ها و افت هاي احتمالي زنبوران در فرايند توليد استفاده نکرده باشد .
يکي ديگر از مواردي که در عسل ارگانيک نقش مهمي دارد محل نگهداري و استقرار زنبورستان مي باشد. محل نگهداري زنبورها بايد در کوهستان باشد و يا جايي باشد که به دور از سمپاشي و مزارع بوده و عسل توليدي فاقد هر نوع مکمل و سم باشد. اصولا فاصله قانوني 5 کيلومتر است يعني زنبورستان بايد اين حد فاصله را از باغ ها و دشت هايي که امکان سمپاشي وجود دارد را رعايت کند .
همچنين عدم استفاده از انواع مواد پلاستيکي و امثال آن از مواردي است که براي توليد عسل ارگانيک لازم است. استفاده از پلاستيک به جاي چوب در صنعت زنبورداري باعث تهديد و به چالش کشيدن سلامت عسل ها و محصولات توليد شده مي گردد. عسل هايي که از اين نوع کندوها و مواد به کار رفته از پلاستيک و مشابه آن توليد شده باشد هيچ گاه ارگانيک نيست. در نهايت اين که ظروف نگهداري عسل نيز بايد تميز و عاري از هرگونه آلودگي باشد.
به اين مورد حتما توجه شود که خالص بودن عسل و استفاده نکردن از شکر و تغذيه دستي ربطي به ارگانيک بودن عسل ندارد.
نکته حائز اهميت اين است که وقتي عسل بطور ايمن از کندو جمع آوري مي شود، هنوز در مرحله ارگانيک قرار دارد اما عسل ممکن است شامل اسپور ( هاگ / تخم باکتري يا قارچ) هايي باشد که مي توانند عفونتي مرگبار به نام بوتوليسم ايجاد کند.
براي پيشگيري از اين عفونت، احتمالا عسل را پاستوريزه مي کنند يا آن را تا جايي که باکتري از بين برود حرارت مي دهند. اين فرآيند اگر طبق استانداردهاي وزارت کشاورزي ايالات متحده ( USDA ) انجام شود، تاثيري بر حالت ارگانيک عسل نمي گذارد. افرادي که به دنبال طبيعي ترين و ارگانيک ترين حالت عسل باشند، معمولا عسل خام مي خرند.
عسل زماني طبيعي است که توسط زنبورها توليد مي شود. زنبورداران آن را جمع آوري مي کنند و براي عرضه به مشتري بسته بندي مي شوند. تا موقعي که عسل جمع آوري و در بسته بندي قرار مي گيرد کاملا طبيعي است.
هر کار اضافه اي که کمپاني يا زنبوردار بعد از جمع آوري با عسل انجام دهد مي تواند آن را از حالت طبيعي به غير طبيعي تبديل کند. عسل طبيعي که حداقل فرآوري روي آن انجام شده مي تواند ارگانيک محسوب شود، اما مهر گواهي ارگانيک USDA را دريافت نمي کند.
افزودن مواد نگهدارنده، طعم دهنده ها يا استفاده از زنبورهايي که ژن آن ها ارتقا داده شده، در بيشتر موارد عسل را هم غير ارگانيک و هم غير طبيعي مي کند. انجمن تغذيه آمريکا ادعا دارد بعضي طعم دهنده هاي طبيعي ممکن است تماميت عسل را حفظ کنند. اين بخاطر اين است که سازمان غذا و دارو ( FDA ) هيچ توضيح مشخصي درباره اين که مواد طبيعي کدام اند نداده است.
اضافه کردن انواع توت تازه يا هرگونه مواد طبيعي ديگر به عسل، مي تواند طعم آن را عوض کرده اما تماميت طبيعي عسل را حفظ کند. وقتي ماده اي مصنوعي مثل رنگ شيميايي يا شکر کارخانه اي به عسل اضافه شود عسل ديگر طبيعي نيست.
آيا درباره خواص عسل و فوايد مصرف عسل براي ورزشکاران اطلاعات داريد؟ زماني عسل به عنوان کربوهيدراتي ساده در کنار شکر قرار مي‌گرفت، کربوهيدرات ساده‌اي که کالري خالي به شمار مي‌رفت و باعث واکنش‌هاي زنجيره‌اي منجر به هيپوگليسمي ميشد: کربوهيدرات‌هايي که به سرعت هضم ميشوند قند خون را به سرعت افزايش مي‌دهند، چنين افزايشي در سطح قند خون باعث ميشود لوزالمعده در تلاش براي بازگرداندن قند خون به سطح عادي، انسولين بيش از اندازه‌اي ترشح کند و قند خون کاهش پيدا کند، اتفاقي که منجر به عملکرد ضعيف، سرگيجه، خستگي يا علائم نامناسب ديگري ميشود.
تحقيقات اخير نشان مي‌دهند که شايد عسل کربوهيدرات جايگزين ساده، مؤثر و به‌صرفه‌اي به جاي نوشيدني‌ها و خوراکي‌هاي ورزشي باشد.
سه مورد از اين تحقيقات توسط ريچارد کريدر از دانشگاه بيلور انجام شده است.
در اولين آزمايش به 71 فرد نفر از افراد شرکت‌کننده در آزمايش، يکي از هفت ژل کربوهيدراتي داده شد. نتيجه‌ي تحقيق اين بود که عسل منجر به هيپوگليسمي نمي‌شود و تنها افزايش ملايمي در قند خون و سطح انسولين ايجاد ميکند، افزايشي که تقريباً به اندازه‌ي فرآورده‌هاي کربوهيدراتي تجاري و کمتر از دکستروز/گلوکز يا مالتودکسترين بود. کريدر ميگويد عسل در واقع مخلوطي از قندهاي طبيعي است و به اين ترتيب براي هضم آن به زمان بيشتري نسبت به شکر معمولي نياز داريم. او ميگويد اين تحقيق نشان ميدهد عسل ميتواند به عنوان «سوختي عضلاني و تدريجي براي عضلات در حال تمرين استفاده شود.»
دومين تحقيق از 39 مرد و زن تشکيل شده بود که بعد از جلسه‌ي تمرين بدن‌سازي‌شان، نوشيدني‌هاي پروتئيني با شيرين‌کننده‌هاي مختلف دريافت کردند. نوشيدني شيرين شده با عسل تنها موردي بود که توانست بيش از دو ساعت سطح قند خون را در حالت ثابتي نگاه دارد. کريدر نتيجه گرفت عسل منبع خوبي براي کربوهيدرات و سوخت‌گيري مجدد عضلات بعد از تمرين است .
از همه شگفت‌انگيزتر آزمايش سوم است. 9 دوچرخه سوار رقيب به مدت سه هفته عسل، دکستروز يا دارونمايي بدون کالري دريافت کردند و در شبيه سازي 40 مايلي دوچرخه سواري به رکورد زدن پرداختند. دوچرخه سواراني که ترکيب عسل يا دکستروز استفاده کرده بودند قدرت و سرعت به مراتب بيشتري نسبت به ديگران داشتند.
کريدر درباره خواص عسل براي ورزشکاران ميگويد چنين چيزي نشان‌دهنده اين است که «عسل ميتواند ظرفيت ورزشکاران براي تمرينات استقامتي را افزايش دهد.» ادعاي کريدر اين نيست که عسل جايگزين بهتري براي کربوهيدرات‌هاي ديگر است اما ميگويد به همان اندازه خوب است و ميتواند بسيار ارزان‌تر باشد. او ميگويد احتمالاً ورزشکاران به عسل بيشتري نسبت به آنچه در بسته‌بندي‌هاي کوچک رستوران‌ها دريافت ميکنند نياز دارند، تقريباً دو قاشق غذاخوري يا 2 الي 3 گرم عسل کافي است.
اما استفاده‌هاي احتمالي عسل براي افراد مبتلا به ديابت يا افرادي که رژيم‌هاي غذايي بدون گلوکز دارند نيز براي کريدر جالب است. شاخص گلوکز عسل ، مقداري ميانه است. کريدر با اندازه‌گيري‌هاي خود عدد 43 را براي شاخص عسل ثبت کرد در حالي که شاخص نان سفيد 100 است.
سال گذشته تحقيق ديگري در دانشگاه ايلينوي و با بررسي آزمايشگاهي خون نمونه‌هاي انساني انجام شد که نشان مي‌داد عسل باعث کاهش سرعت اکسايش ليپوپروتئين‌هاي کم تراکم ميشود (LDL ها که به کلسترول‌هاي «بد» نيز معروف‌اند)، اين اکسايش فرآيندي است که موجب تصلب شريان‌ها و سخت شدن ديواره سرخرگ ها ميشود که ميتواند به حمله يا ايست قلبي بيانجامد.
4 ساعت قبل از تمرين:
4 گرم به ازاي هر کيلوگرم وزن بدن
1 ساعت قبل از تمرين: 1 گرم به ازاي هر کيلوگرم وزن بدن
10 دقيقه قبل از تمرين: 0?5 گرم به ازاي هر کيلوگرم وزن بدن
در طي تمرين:
ميتوانيد هر يک ساعت 30 الي 60 گرم مصرف کنيد
بعد از تمرين:
براي بازيابي مطلوب طي 15 دقيقه با نسبت 3 به 1 عسل خشک‌شده و پروتئين شير مصرف کنيد. ورزشکاران بايد 1 گرم به ازاي هر کيلوگرم وزن بدن شان مصرف کنند. در 4 الي 6 ساعت بعدي اين فرآيند را تکرار کنيد.
بعد از فعاليت فيزيکي يا مسابقات بايد کربوهيدرات‌ها را همراه با پروتئين مصرف کنيد. عسل خشک‌شده همراه با پروتئين شير تأثير بيشتري نسبت به پروتئين و گلوکز يا مالتودکسترين دارد. ترکيب 3 به 1 عسل و پروتئين شير ميتواند مانع از سوخت پروتئين بعد از تمرين شود.
البته که اين تحقيقات ادامه دارند و مي‌توانيم عسل و ديگر فرآورده‌هاي کندو را در نوشيدني‌هاي ورزشي بيابيم. اما به عقيده من مقدار عسلي که بايد مصرف شود خيلي بيشتر است، اگر قرار باشد به ازاي هر کيلوگرم وزن بدن 4 گرم عسل مصرف کنيم براي شخصي به وزن 70 کيلوگرم وعده‌اي 280 گرمي از عسل نياز است. و البته که چنين مقداري زياد است. فکر مي‌کنم بهتر است عسل را با گرده گل ترکيب کنيم و از خواص هر دويشان بهره ببريم.
اما اگر ميتوانيد اين حجم از عسل را بخوريد و البته اگر اين مقدار عسل داريد به پيش برويد و برنده مسابقات شويد.
رنگ عسل اولين چيزي است که هنگام خريد عسل طبيعي توجه ما را به خود جلب مي کند. براي کسب اطلاعات بيشتر با رويال همراه باشيد.
پيش از اين که عسل به مايع شيريني که مي شناسيم تبديل شود، هدف اصلي فرآيند از اينجا شروع مي شود که گل ها و گياهاني هستند که گرده افشاني آنها توسط زنبورها صورت مي گيرد. در مقابل اين گرده افشاني ، گل ها براي زنبورها شهد توليد مي کنند.
شهد گل ها معمولا بيشتر از قند تشکيل شده که زنبورها با استفاده از اين قند ها و همراه برخي مواد جزئي ديگر مربوط به هم، عسل توليد مي کنند.
رنگ ، طعم و حتي بوي عسل مي تواند بسته به نوع و محل استخراج شهد ، بسيار متفاوت باشد. به علاوه ، آب و هوا نيز مي تواند در نتايج نهايي تاثير بگذارد. در واقع حتي اگر يک گل هر سال در يک زمان و در همان مکان دوباره شکوفه داده و شهد توليد کند، شهد آن ممکن است با دفعه قبل کمي متفاوت باشد.
رنگ عسل به گياه يا گياهاني که زنبورها از آن شهد جمع مي کنند و مواد معدني و يک سري مولفه هاي ديگر بستگي دارد.
وقتي زنبورها فقط از يک جا شهد جمع آوري کنند، به آن عسل تک گل ( مونوفلورال ) مي گوييم، مثل عسل آويشن ، عسل کتيرا ، عسل مرکبات .
عسلي که شهد آن از مکان هاي مختلف و گل هاي مختلف تهيه شده باشد نيز عسل چند گياه ( پُلي فلورال ) مي ناميم. عسل چهل گياه يا عسل کوهستان عسلي سبک و کم رنگ است که بسيار رايج مي باشد.
بر خلاف باور عموم مردم، نمي توان از رنگ عسل به طبيعي بودن يا نبودن آن پي برد. بسياري از مردم تيره بودن را نشان کيفيت مي دانند، اما عسل تيره نيز امکان دارد غير طبيعي باشد و با حرارت دادن تيره شده باشد.
در واقع چيزي به عنوان بهترين رنگ عسل وجود ندارد زيرا رنگ عسل مي تواند روشن ، تيره ، يا بين اين دو باشد. همان طور که قبلا مشخص کرديم هرچه عسل تيره تر باشد طعم آن شديد تر و قابل تشخيص تر خواهد بود اما نبايد اين طور فکر کنيد که بهترين رنگ عسل ، تيره است و عسل هاي تيره بر عسل هاي روشن برتري دارند.
عسل روشن ، مثل عسل يونجه ، براي شيرين کردن چاي يا غلات صبحانه مناسب است درحالي که عسل تيره رنگي همچون عسل شويد براي بلغور جو و نان هاي مختلف بهتر است. کاربرد عسل تيره با شکر قهوه اي چندان متفاوت نيست.
رنگ ما بين تيره و روشن ، کهربايي است، که مي تواند از گل هايي چون گل گندم زرد ، مريم گلي ، يا گون بدست آيد.
سليقه افراد در انتخاب رنگ تيره يا روشن عموما به محل زندگي آنها بستگي دارد. مثلا مردم آمريکا عسل هاي کمرنگ تر و شفاف تر را ترجيح مي دهند، درحالي که اروپايي ها بيشتر به طعم هاي شديد تر و پيچيده تر عسل هاي تيره تمايل دارند.
لازم به ذکر است، با اين که به طور کلي رنگ روشن تر به معني طعم ملايم تر است، اما استثناهايي هم وجود دارد. بعضي از عسل هاي داراي طعم خاص و شديد ، مثل عسل شکوفه درخت نمدار رنگ روشني دارند. درحالي که عسل خوش طعم و ملايمي چون عسل درخت لاله ( گونه ) مي تواند خيلي هم تيره رنگ باشد.
توصيه ما اين است که به دنبال بهترين رنگ عسل نباشيد زيرا رنگ عسل نمي تواند تعيين کننده کيفيت آن باشد و با حرارت و يا با گذشت زمان در انبار ، رنگ عسل مي تواند از روشن به تيره تغيير کند.
با اين که رنگ عسل جزء اصول سيستم USDA نيست، بسياري از عرضه کنندگان و مصرف کنندگان عسل به آن علاقه منداند. البته رنگ عسل توسط وزارت کشاورزي ايالات متحده آمريکا به هفت رنگ اصلي تقسيم مي شود که عبارتند از کهربايي تيره ، کهربايي ، کهربايي روشن ، کهربايي خيلي روشن ، سفيد ، سفيد روشن ، سفيد آبکي دامنه اين رنگ ها در شکل زير آمده است :
عسل تيره در عين حالي که طعم شديد تر و غني تري دارد، حاوي مواد مغذي مانند ويتامين ها ، مواد معدني و آنتي اکسيدان هاي بيشتري هم مي باشد. دانشمندان دانشگاه ايلينوي ، گندم سياه ايالت ايلينوي را با مريم گلي ايالت کاليفرنيا مقايسه کردند و متوجه شدند گندم سياه بيست برابر بيشتر از مريم گلي آنتي اکسيدان دارد.
با اين حال رنگ عسل با گذشت زمان و در معرض حرارت قرار گرفتن نيز عوض مي شود. عسلي که در دماي بالاتر نگهداري شود تيره تر مي شود. عسلي که در انبار نگهداري مي شود ممکن است که پس از مدتي شکرک بزند و بعد ميزان تيرگي آن به اندازه کريستال هاي شکرک بستگي خواهد داشت.
کريستال هاي شکرک ريز تر رنگ روشن تري دارند و به همين خاطر است که عسل خامه اي ( عسلي که تمام آن حالت شکرک دارد ) بيشتر ظاهري مات و رنگ روشن مايل به زرد کمرنگ يا سفيد دارد.
آيا از عسل طبيعي مي توان به عنوان ماده افزودني جهت تغيير رنگ استفاده کرد؟
در بعضي مواد غذايي از عسل طبيعي استفاده مي کنند ، در بعضي بيسکويت ها با استفاده از عسل تيره ، رنگ بيسکويت ها را مقداري تيره مي کنند و در بعضي نوشيدني ها و شربت ها با کمک عسل ، رنگ طلايي خاصي توليد مي کنند ، در ضمن با استفاده از عسل در صنايع غذايي مي توان به افزايش سلامت در جامعه کمک زيادي کرد.
رنگ عسل در مقياسي به نام مقياس Pfund درجه بندي مي شود. Pfund ابزاري است که از آن در صنعت عسل استفاده مي شود. اين ابزار ، مقايسه رنگ عسل در رنج هاي مختلف را فراهم مي کند. اين کار بوسيله ريختن عسل در محفظه مشخص شده صورت مي گيرد.
روش ديگري براي تشخيص رنگ عسل ، استفاده از دستگاه مقايسه بصري ( مارک Lovibond ) است. در اين روش يک پرتو نور به عسل تابانده و رنگ آن با يک نمونه رنگي استاندارد مقايسه مي شود.
درمان تبخال با عسل خام بسيار مؤثرتر از پماد آسيکلووير است. اکثر پزشکان اغلب پماد آسيکلووير يا ساير داروهاي موضعي را براي درمان تبخال تجويز ميکنند. اين دارو سريع تر از هر درمان ديگر و با عوارض جانبي کمتر، جواب ميدهد.
عسل به مدت طولاني به عنوان بهترين التيام دهنده زخم و از بين برنده عفونت معرفي ميشد. زماني که يک محقق براي درمان تبخال، براي يک بيمار از آسيکلووير و براي بيمار ديگر از عسل استفاده کرد، زمان کلي بهبود بوسيله عسل، براي زخم هاي روي لب 43% و براي زخم هاي ناحيه تناسلي 59 درصد بهتر از آسيکلووير بود.
طبق اظهارات سايت Nutrition and Healing:
«هيچ يکي از داوطلبين عوارض جانبي استفاده مکرر از عسل را تجربه نکردند، اگرچه خارش موضعي در سه نفر از بيماراني که از آسيکلووير استفاده ميکردند گسترش يافت.»
دکتر مرکولا ميگويد:
تبخال را ميتوان به دو دسته عفونت تقسيم کرد:
تبخال ساده (دهان و/يا تبخال آلت تناسلي)
زونا (به نام شينگ نيز شناخته ميشود؛ نوعي عفونت عصبي ناشي از فعالسازي مجدد ويروس آبله مرغان)
در اين مورد، نوع تبخال مورد بررسي از نوع تناسلي تبخال ساده است. در حالي که تبخال ناحيه تناسلي ميتواند به شدت دردناک و درمان آن دشوار باشد، اين مقاله، نمونه اي عالي براي نشان دادن ظرفيت طبيعت جهت ارائه راه حل براي هر نوع بيماري جسمي است.
16 فرد بالغ با سابقه عود مجدد تبخال لب و ناحيه تناسلي، در طي يکي از دفعات ابتلا از عسل و براي نوبت بعد از متداول ترين داروي ضد ويروس تجويز شده توسط پزشکان، يعني پماد آسيکلووير، استفاده کردند. (شايان ذکر است که نه عسل و نه آسيکلووير قادر نيستند تبخال تناسلي را بطور قطع درمان کنند. آن ها تنها علائم مربوط به آن را درمان ميکنند.)
جالب توجه است که عسل نتايج درماني بسيار بهتري را ارائه داد.
براي تبخال لب، ميانگين زمان بهبودي 43% و براي تبخال ناحيه تناسلي 59% بهتر از آسيکلووير بود.
هنگام استفاده از عسل، درد و ترک پوست نيز در مقايسه با دارو، کاهش چشمگيري داشت. دو مورد مبتلا به تبخال لب و يک مورد مبتلا به تبخال تناسلي، بوسيله درمان عسل به طور کامل بهبود يافتند، در حالي که هيچ يکي از آنها در زمان استفاده از آسيکلووير بهبودي حاصل نکردند.
بهترين روش استفاده از عسل براي درمان تبخال اين است که ابتدا مطمئن شويد که عسل خام در اختيار داريد، زيرا عسل خام بهتر از عسل فرآوري شده معمولي جواب ميدهد. ترجيح من براي درمان تبخال با عسل ، عسل مانوکا يا عسل يونجه ميباشد. مطمئن شويد که عسلي که در اختيار داريد، نيمه مايع باشد. تنها کاري که بايد انجام دهيد اين است که کمي عسل را بطور مستقيم بر روي زخم باز استفاده نماييد. اين کار را حداقل 4 بار در روز انجام دهيد، اما به دليل اينکه هدف از اين کار، شستشوي زخم بوسيله عسل است، انجام اين کار به دفعات بيشتر از 4 بار نتايج بهتري ارائه خواهد داد.
مطالعه ويتامين هاي عسل طبيعي
از لحاظ عوارض جانبي، استفاده از آسيکلووير در سه نفر از افراد مورد آزمايش، باعث گسترش خارش موضعي شد، در حالي که هيچ گونه عوارض جانبي حتي در زمان استفاده چندباره از عسل مشاهده نگرديد.
محققان نتيجه گرفتند که «استفاده موضعي از عسل در رفع نشانه و علائم زخم هاي برگشت پذير ناشي از تبخال لب و ناحيه تناسلي، امن تر و موثرتر است.»
عسل، که تا قرن 20 و زمان کشف و مورد توجه قرار گرفتن پني سيلين، يکي از درمان هاي مرسوم براي عفونت بود، اخيراً در حال ورود مجدد به دنياي پزشکي است، اما لازم است بدانيد که تمام عسل ها از نظر ارزش درماني، با يکديگر برابر نيستند.
برخي انواع عسل را نبايد بر روي زخم يا جراحت باز استفاده نمود و فعاليت ضد باکتريايي در برخي عسل ها صد برابر قوي تر از ساير انواع آن است.
عسل هاي فرآوري و تصفيه شده که معمولاً در فروشگاه ها يافت ميشوند، جهت استفاده در موارد مربوط به مراقبت از پوست مناسب نيستند. در واقع، يک عسل محلي درجه يک در منطقه شما، ممکن است حتي عفونت را افزايش دهد.
همچنين اين نوع عسل، مزاياي استفاده از عسل خام را به شما ارائه نخواهد داد.
عسل باکيفيت، چندين مزيت در رابطه با مراقبت موضعي از زخم فراهم مي آورد که برخي از موفقيت هاي آن به عنوان درمان زخم هاي تبخال را ميتوان بصورت زير بيان کرد:
آزمايشهاي باليني مشخص نمودند که عسل مانوکا، ساخته شده از گرده هاي جمع آوري شده از بوته مانوکا (يک گياه دارويي)، ميتواند بيش از 250 گونه باکتريهاي باليني از جمله گونه هاي مقاوم زير را از بين ببرد:
MRSA (استافيلوکو اورئوس مقاوم در برابر متي سيلين)
MSSA (استافيلوکو اورئوس حساس به متي سيلين)
VRE (انتروکوک مقاوم در برابر وانکومايسين)
هليکوباکتر پيلوري (که ميتواند موجب زخم هاي شکمي شود)
با افزايش تهديد عفونت هاي مقاوم در برابر آنتي بيوتيک ها و استفاده بيش از حد از داروها، بازگشت به استفاده از عسل به عنوان نوعي درمان چند کاره و طبيعي، قطعاً روش جايگزين خوبي خواهد بود.
علاوه بر عسل، موارد زير داروهاي ديگري هستند که در درمان عفونت هاي تبخال موثر شناخته شده اند:
ليسين (يکي از آمينو اسيدهاي پايه)
ويتامين ث
آلوئه ورا
بادرنجبويه يا وارنگ بو (با نام علمي Melissa officinalis)
رسوراترول (يک آنتي اکسيدان بسيار قوي بدست آمده از دانه انگور)
سير
لاکتوفرين (يک پروتئين ضدباکتريايي قوي که در آغوز (شيرماک) يافت ميشود)
علاوه بر اين داروهاي طبيعي، که طبق تجربه من، بسيار کارآمد هستند، دو شيوه درماني مفيد ديگر عبارتند از:
فرمول هوميوپاتي تبخال ساده: اين فرمولهاي هوميوپاتي بسيار موثر هستند. همچنين اين فرمولها غيرسمي هستند، بنابراين بسيار امن بوده و تقريباً هيچ عوارض جانبي ندارند.
شيوه آزادي احساسي (EFT): اين روش نوعي طب سوزني رواني بدون استفاده از سوزن است. شما ميتوانيد با زدن ضربه هاي آرام به مريدين هاي مختلف (نقاط حساس و مخصوص طب سوزني)، سابقه احساسي که باعث ضعف در سيستم ايمني بدن شما شده است را با استفاده از انرژي، رفع کنيد، که اين کار باعث متوقف شدن روند عفونت مي شود. به محض اينکه به ريشه عاطفي دست يافتيد، سيستم ايمني شما به همراه تعدادي از ژن هايي که به رفع مشکل و بهبود وضعيت فيزيکي شما کمک ميکنند، دوباره فعال خواهد شد.
آخرين نکته که اهميت آن کمتر از موارد پيشين نيست، اين است که شواهدي وجود دارند مبني بر اين که دوزهاي بالاي ويتامين دي ميتوانند به درمان عفونت تبخال کمک کنند، اگرچه بنده تجربه شخصي در مورد اين شيوه درمان ندارم. اما بر طبق گزارشات، موفقيت هاي زيادي در مورد افرادي که به مدت سه روز از دوز روزانه 50,000 واحد استفاده کرده اند، کسب شده است.اين دوز دارويي زماني موثر خواهد بود که شما ويتامين دي را بطور منظم دريافته نکرده باشيد يا به ندرت در مقابل نور آفتاب قرار بگيريد.
در صورتي که سطح ويتامين دي خود را اندازه گرفته ايد و ميزان آن در بدن شما، درون بازه درماني قرار داشته باشد، نيابد از اين شيوه درمان استفاده نماييد، زيرا ممکن است ويتامين دي بيش از حد نياز در بدن شما تشکيل شود. اگرچه، اگر سطح ويتامين دي مطلوبي داشتيد، به احتمال زياد از همان ابتدا به اين عفونت مبتلا نمي شديد.
ميدانيم که ويتامين دي براي رفع آنفلوانزا، سرفه و سرماخوردگي مفيد است و به نظر ميرسد که براي اکثر عفونت هاي ويروسي معمول، حتي عفونت هايي نظير تبخال، نيز سودمند باشد.
درباره این سایت